Secret

Voor vandaag staat nog een herhaling op het programma, namelijk Edmaier's Secret, wat we in 2015 al eens hebben bezocht. Maar omdat er toen slecht weer op komst was, was ons bezoek van weleer maar kort. Nu willen we het overdoen.

Aan de naam Edmaiers Secret gaat een verhaal vooraf. In de jaren ’50 heeft ene Bernard Edmaier vanuit een klein vliegtuigje een luchtfoto gemaakt van een onbekend rotsgebied, en die foto is destijds in een boek gepubliceerd. Bij toeval kreeg een Duitse USA-reiziger die foto een kleine 50 jaar later onder ogen. Hij raakte zo gefascineerd door deze omgeving dat hij vastbesloten was de juiste locatie ervan te achterhalen. Na een lange zoektocht, waarbij hij o.a. in contact kwam met de weduwe van Bernard Edmaier, is hij daar inderdaad in geslaagd. En omdat het gebied nog geen officiële naam had, heeft hij het Edmaier's Secret genoemd.

De snelweg door een toch al verlaten gebied en zo'n 10km off-road brengt ons diep de Vermillion-cliffs in. Dit is vlakbij de bekende "Wave" formatie, maar dat is nu niet onze bestemming. Op de parkeerplaats vullen we het envelopje met geld voor de permit in, de tas laden we vol met water, broodjes en survival-gear en de GPS gaat aan.
Drie jaar geleden was het nog best een klus om er te komen omdat je een paar km door een droge wash met mul zand moest lopen. Nu blijken er op de oever van de wash goed begaanbare paadjes te zijn ontstaan. Bovendien bestaat de wash nu niet meer uit mul zand, maar uit een opgedroogde, gekrakeleerde laag harde klei-scherven. Een aangename verrassing dat de tocht ernaartoe lekker opschiet zo en niet zo zwaar is aan de benen!
Eenmaal bij de juiste bocht in de wash kruipen we onder het prikkeldraad door en beginnen het gebied te verkennen. Opnieuw vergapen we ons aan al dat moois. Bruine "hersen"formaties, laagjes in het gesteente, de geërodeerde typische filigraan laagjes van een hardere steensoort, alles is werkelijk prachtig! Het is een voorrecht om hier te mogen zijn, zo bijzonder is het.
We nemen de tijd om alles goed te verkennen, ook het gebied erachter met wat lichtere formaties blijft niet ongezien voor ons. En als klap op de vuurpijl blijkt er een prachtige halo om de zon te zijn ontstaan, WAUW!

Eenmaal terug in de bewoonde wereld zoeken we ons motelletje in Big Water op. We kunnen het niet zo makkelijk vinden, als we het adres van de boeking opzoeken moeten we in Ghana zijn, huh???
Uiteindelijk schijnt het toch in Big Water te zitten en het blijkt een ontzettend leuk typisch Amerikaans motel te zijn in the middle of nowhere. We hadden er al op gerekend dat er niets te eten te krijgen is, maar bij het zien van een leuke foodtruck naast het motel laten we onze noodlesoep links liggen en gaan we voor een mandje burger/hotdog met friet.
Mooie afsluiter van een schitterende dag!