Naar de haaien

Snaefellsness

Vandaag spetterde het wat toen we gingen ontbijten. Daarna leek het droger te worden, maar niets was minder waar. Het goot behoorlijk toen we wegreden uit Stykkishólmur. Gelukkig hadden we de hele dag om het schiereiland te verkennen, dus we hoopte er maar het beste van.
Eerste reden we terug naar de zuidkust via de weg zoals we gisteren gekomen waren. Gelukkig werd het onderweg droog en begon zelfs de zo'n te schijnen. Aan de zuidkust zou bij Ytrí-Tunga een kolonie zeehonden langs het rotsige strand moeten liggen. Een goede gelegenheid om meteen de wandelstokken uit te proberen op de rotsen. We hebben een lekker stukje gelopen en uiteindelijk een paar zeehonden gevonden.
De trui kon inmiddels uit en we reden verder naar Arnastapi. Eindelijk eens een makkelijke naam om uit te spreken. Daar liepen we langs een prachtige kustlijn met basaltkliffen waar voornamelijk meeuwen aan het broeden waren. Na een lekkere wandeling hebben we onszelf op een kop soep getrakteerd.
Het volgende stoppunt was Lóndrangar, waar twee hoge kliffen de kustlijn opsieren. Vlak daarna was er een mooi weggetje naar Djúpalónssandur. Als je denkt dat dit soort namen lastig te lezen zijn in dit stukje moet je het op de borden langs de weg eens proberen. De bordjes zijn niet al te groot en staan ook nog eens precies op de afslag. Het was wel een leuk wandelingetje naar een zwart kiezelstrand bezaaid met wrakstukken. Ook lagen er een aantal test-stenen waar de vissers vroeger hun krachten moesten tonen. Die van 23kg was voor mietjes en ook als je de 54kg steen niet kon tillen telde je niet mee. Rob had uiteraard ook geen moeite met de 100kg en de 154kg :-)
Daarna zijn we gaan uitwaaien op de Saxhóll explosiekrater. Nog een aardig vulkaantje om te zien maar we klommen verrassend snel naar boven. Een prachtig uitzicht maar wel érg veel wind! Snel weer de vulkaan af en door naar Rif, waar de grootste kolonie noordse sterns te vinden zou zijn. Het stadje zat inderdaad vol met sterns, maar een echte broedplaats konden we niet ontdekken.
Als laatste stop hadden we de Snaefell in gedachten, een gletsjer op het meeste westelijke stuk van het schiereiland. Je kunt niet helemaal tot de gletsjer komen, maar van een afstand was het ook al een prachtig gezicht.
Onderweg terug naar Stykkishólmur kwamen we bij Bjarnahöfn het haaienmuseum tegen. Omdat we nog wat tijd over hadden zijn we toch maar naar binnen gegaan.
In een grote schuur konden we allerlei oude spullen bekijken, veelal had het niks met haaien te maken. Maar aan het eind stond er een houten vissersbootje binnen en de "haaienman" vertelde hoe ze de groenlandse haaien vangen en eetbaar maken. Tegenwoordig wordt er niet meer gejaagd, maar is de haai bijvangst voor andere vissers. De haai wordt vervolgens een aantal weken in een houten kist gestopt om te fermenteren (rotten, zouden wij zeggen) om daarna te drogen in een half open houten schuur. Dit wordt gedaan omdat de haaien geen nieren hebben en het vlees anders giftig zou zijn. Daarna mochten we een stukje "eetbare" haai proeven. Gatver! Niet alleen vet en taai maar ook nogeens met een zeer sterke ammoniak smaak. De IJslanders eten het als borrelhapje, maar dan zou je wel eerst de hele fles moeten opdrinken lijkt mij.
Daarna terug naar Stykkishólmur om wat fatsoenlijks te eten. Nog een rondje haven lopen en dan zo lekker naar bed.