The King of Wings

Vanmorgen weer een goed ontbijt in het hotel. We hebben de havermout pap geprobeerd met suiker en rozijnen. Het ziet er misschien niet zo smakelijk uit, maar het is erg lekker! En halve wafel toe en wat fruit mee voor onderweg.
Zo gingen we op weg naar The King of Wings, de illustere hoodoo met daarop een platte kap die wel 3 meter naar opzij uitsteekt. Omstreeks 2008 verschenen de eerste foto's op internet, maar de locatie werd geheim gehouden. Hierdoor ontstond een ware hype onder USA-reizigers die graag bijzondere plekken bezoeken. Pas in 2012 werden de coördinaten gepubliceerd door een Duitse toerist (...tuurlijk). Mede door de eenzaamheid van het gebied en de moeite die je ervoor moet doen wordt het evengoed maar héél weinig bezocht.

Vandaag waren wij dus zo gek om het toch te proberen ;). De weg ernaartoe veranderde van asfalt in gravel. Het laatste stuk was een zandpad en het was even spannend of onze SUV dat wel zou redden. Uiteindelijk parkeerde we de auto bij een lege kraal met een grote windmolen. Uiteraard waren we er helemaal alleen, op een paar paarden na was er in de wijde omtrek niks of niemand te bekennen.
Gewapend met routebeschrijving, GPS en navigatie op de telefoon trokken we het veld in. Het landschap leek eerst nog het meest op een knollenveld, hobbelig met lage planten en struikjes, slangen-land dus. Na een aantal heuvels veranderde het in badlands. Dat blijft vreemd spul, grote glooiende heuvels van uitgedroogde modder. Het zijn allemaal korrels geworden en lijkt nog het meeste op ongewalste asfalt korrels (of linoleum granulaat ;)).
Nou moet het toch in de buurt zijn, volgens de beschrijving was het maar 2km lopen. Dit leek wel veel meer! Uiteindelijk, aan het eind van de badlands, begon een klein groepje hoodoos en niet lang daarna zagen we eindelijk The King staan. En wat issie mooi! Ongelofelijk hoe zo'n plaat steen zo blijft liggen! Iemand had er kennelijk wat koeienbotten neergelegd, maar dat maakte wel fotogenieke plaatjes. We hebben dan ook uitgebreid foto's staan maken. Natuurlijk van alle kanten, voor, achter, van onderaf. Uiteraard zelf ook even met The King op de foto, dat deden we vroeger eigenlijk nooit maar geeft toch een leuk aandenken.

Na het verkennen van het groepje hoodoos rondom The King werd het hoog tijd om terug te gaan. Er was slecht weer op komst, we zagen de buien al binnen drijven. En met regen zouden we zéker stranden op het zandpad! In snelle pas dus weer terug navigeren naar de auto. Gelukkig lijkt de terugweg altijd korter, maar de 2km die in mijn beschrijving stond klopt voor geen meter! We hebben in een redelijk rechte lijn 3,5km enkele reis gelopen, 7km dus in totaal. Maar het was het zeker waard!

Eenmaal bij de auto zijn we snel terug gereden naar de asfaltweg. Daar konden we met een gerust hart ons fruit opeten, nét toen we het op hadden begon het te hozen. Daarna hadden we nog een kleine 3 uur te gaan naar Albuquerque, aan de vroegere route 66.