The outback

Kwamen we gister in Grants aan bij 6 graden, vanmorgen werden we wakker met -1C op de meter! Toen we het hotel verlieten was het gelukkig al lekker opgewarmd naar +1C :)

Het is ruim 2 uur rijden naar onze eerste bestemming de Ah-Shi-Sle-Pah Wilderness Study Area. Dit is weinig bekende kloof in een grasachtig landschap. Er zijn veel mooie hoodoos (rotspilaren) en andere bijzondere rotsformaties in de kloof te vinden. 2 jaar geleden zijn we al naar Bisti Badlands geweest, dit ligt in dezelfde omgeving en is vergelijkbaar. Niet helemaal een herhaling dus, maar het komt in de buurt.
De weg ernaartoe is de laatste 30km onverhard, maar goed te doen. Vooral met onze mooie 4x4 truck, die trouwens al behoorlijk stoffig begint te worden nu. Eenmaal aangekomen zoeken we onze spulletjes bij elkaar. Er komt nog een auto, maar verder is er niemand te bekennen, we hebben het gebied dus haast voor onszelf!

Als we op pad gaan is het nog steeds fris, een graad of 10 en er staat een krachtige wind. Het is strak blauw, in de loop van de dag zou het wat warmer worden en de wind wat afnemen, maar we houden onze lange kleding toch maar aan.
Het is even een gezoek om een plek te vinden waar we kunnen afdalen de kloof in. Uiteindelijk nog best wat geklauter, maar het lukt. Al snel zien we fantastische formaties en dwalen heerlijk rond in de kloof en de zijdalen, welke uiteindelijk uitmonden in een brede wash. Aan het eind treffen we de mensen van de parkeerplek weer en we maken een praatje. Ze komen hier vaker maar hebben nog niet eerder andere mensen gezien hier. Ze zoeken voornamelijk naar dinosaurus bot-fragmenten, het schijnt er bezaait mee te liggen. Ook hebben ze een fossiele afdruk van de huid van dino's gezien. Op de terugweg zoeken we ernaar, maar wij vinden niks. Wel vinden we onze lunch in de rugtas die we midden tussen de hoodoos opeten.

Eenmaal terug bij de auto besluiten we om nog naar een tweede punt op ons lijstje te gaan: het haast onbekende Valley of Dreams. Dit moet hier niet ver vandaan liggen, maar de juiste afslag is moeilijk te vinden. Telkens als onze navigatie aangeeft dat we de afslag hebben bereikt blijkt er helemaal geen weggetje te zijn. Wel vinden we een oud, diep jeep-spoor en besluiten die maar te nemen om te kijken of we er op die manier komen. Onze auto is precies hoog genoeg om het pad te kunnen berijden.
Aangekomen op de bestemming wipt Rob vakkundig de auto uit het spoor en gaan we te voet verder. Het is nog best een stuk lopen, maar we zien het in de verte al liggen. Alle inspanning blijkt zéker de moeite waard te zijn, het is er prachtig! Nog vreemdere rotsformaties dan het eerder bezochte gebied, waaronder de "bekende" Alien Throne. Ook zien we nagenoeg perfect ronde, stenen ballen, het lijken wel bowlingballen!
Na flink wat tijd en kilometers te hebben doorgebracht gaan we weer terug naar de auto. We blijken in totaal toch ruim 14km te hebben gewandeld, geklauterd en gedwaald! Ook bleek de temperatuur en wind verraderlijk: we hebben allebei een rooie kop van de zon!

Nog een laatste rit van 1,5 uur via het jeep-spoor, de onverharde weg en het asfalt brengt ons naar Farmington waar we ons hotel opzoeken en een welverdiend maaltje bij de Chinees (Panda Express) eten, mmmmm!!