Rio Claro

Vandaag bezoeken we het Parque Nacional Piedras Blancas. Dit is een uitloper van Corcovado dat in de loop der tijd afgezonderd is geraakt. Het is ook niet erg bekend onder het grote publiek en bovendien heel moeilijk te vinden. Nou is bijna alles hier moeilijk te vinden, van bordjes langs de weg is nauwelijks spraken.
Wederom weer een dirtroad op en opnieuw ook een vrij slechte. Maar toch weten we het park te bereiken. Het is zó onbekend dat we niet eens entréegeld hoeven te betalen.
Het park is schitterend maar bloedheet. We kijken onze ogen uit, echt een heel mooi primair regenwoud met hele stijle paden (meer prut bende). Bijzonder, want van het primaire regenwoud is niet veel meer over wereldwijd.
We vinden kikkers, hagedissen, toekans en wat andere vogels. Ook spot Rob een slang, maar we weten niet goed wat voor een het is. We denken een kleine boa en laten hem wijs met rust.
Verder ziet José een soort grote zwarte marter op de weg lopen met een lange staart. Hij is razendsnel, dus helaas niet te fotograferen. Wanneer we het navragen blijkt niemand te weten wat het was...
Aan het eind van de middag dobberen we in het zwembad van ons hotelletje. Het water is koel, maar lekker verfrissend. Tijdens het avondeten zijn alle Duiters hem al gesmeerd, maar we raken aan de praat met een Amerikaan die net in Rio Claro is komen wonen en met een ontwikkelingsproject bezig is. Een erg gezellige afsluiter van een mooie dag.