Verkeerd gedropt!

We zijn de enige uit het hotel die naar Cat Tien gaan, dus we hebben privé vervoer! Lekker om eens niet zo opgepropt in een busje te hoeven zitten, vooral omdat het wel zo'n 4 uur rijden zal zijn naar de jungle van Vietnam. Onderweg kijken we vanaf de brug naar de drijvende huisjes op de rivier. De bewoners hebben een kwekerijtje en fuik bij hun huisjes. Vlakbij het nationale park steken we diezelfde rivier over met een bootje. Aan de andere kant ligt het park en ons hotelletje. Het is al bijna lunchtijd als we aankomen. Ons was een eenvoudige lunch belooft, maar dat lijkt niet te kunnen in Vietnam. Wel 4 borden vlees en groente en een grote kom rijst dienen we weg te werken. En nog een bord bananen toe ook.
Als we genoeg hebben gegeten begint de trektocht. De gids is erg stil en we leren dus maar weinig. Hij loopt snel en behendig door de jungle, we hebben soms moeite om hem bij te houden. Toch weet hij 2 gibbons te spotten, maar ze schieten zo snel uit de boom dat we er maar een schimp van opvangen.
Ondertussen zijn onze enkels bebloed van de bloedzuigers en begint het in de verte te onweren. De gids lijkt niet ongerust, het is hier tenslotte één en al jungle, je kunt er bij onweer niet even uit.
Al na bijna 2 uur zet de gids ons weer af bij het hotel. Snel zeg! We hadden een langere wandeling verwacht! De gids is rap vertrokken en als we de laatste bloedzuigers van onze enkels af hebben gepulkt zien we dat dit ons hotel helemaal niet is! Gelukkig komt er nog een ander groepje toeristen met gids uit de bosjes en we kunnen met hun mee terug lopen. Het is gelukkig maar een paar kilometer, maar onderweg barst het onweer los. We zijn tot op ons ondergoed doorweekt als we bij het juiste hotel arriveren.

De volgende ochtend staan we maar weer eens vroeg op. Het ontbijt is vrij sober, dat lukt ze dan weer wél hier.
Als we met dezelfde gids als gisteren de trekking willen starten maakt hij zijn excuus voor het verkeerd afzetten gisteren. Nou ja, het woord "sorry" komt er niet aan te pas en het komt allemaal een beetje als een verplicht nummer over. Na wat onderling Vietnamees gebrabbel wordt ons gebaard om met een andere groep mee te gaan voor de trekking. Als we al een tijdje op pad zijn verteld de nieuwe gids dat de jonge teveel heeft gezopen gister en nu niet in staat is om ons te gidsen. Wat we ervan moeten geloven weet ik niet, maar we genieten in ieder geval van de wandeling.
Het is iets meer dan 5 km naar Crocodile Lake. Daar aangekomen lijkt er eerst niks te zitten, maar als we een tijdje turen komen er toch een paar krokodillen boven water. Er kan bovendien geroeid worden op net meer, maar er is maar één bootje en daar gaan al andere toeristen mee weg. Hoewel we het tegoed hadden, hebben we nu eigenlijk ook niet zoveel zin meer om de groep op te houden dus na een lange pauze beginnen we weer aan de terugtocht.
Hoewel alles in Cat Tien anders verloopt dan gepland, neemt het niet weg dat de jungle prachtig is. Veel kronkelende lianen en ficussen maken het een dicht en moeilijk begaanbaar gebied. Toch wel bijzonder om er doorheen te lopen.

Eenmaal terug kunnen we gelijk aan de lunch en verlaten daarna weer de jungle. De chauffeur brengt ons weer richting de stad. Onderweg kunnen we nog even kort kijken bij één van de vele rubber plantages. Ze verbouwen hier heel veel rubberbomen, maar ook koffie, cashew noten en cassave doen het hier goed. Na 3,5 uur rijden worden we uiteindelijk weer netjes afgezet bij het hotel in Ho Chi Minh City.