Anders dan gepland

Vandaag liep alles een beetje (boel) anders. We hadden gehoopt vroeg bij het motel weg te zijn maar het duurde nogal met het ontbijt. Later dan gepland vertrokken we richting Pinnacles National Park, daar waar de condors moeten zitten. We hebben inderdaad dat park al een paar dagen geleden bezocht, maar dat was via de westingang. Nu komen we langs de oostingang, daar zijn weer andere wandelpaden. De twee ingangen staan alleen via wandelpaden over de bergkam met elkaar in verbinding.
Omdat we de vorige keer helemaal lek waren gestoken in het park nu maar even muggenspray komen. Na wat gezoek en een omweg (en weer wat vertraging in de planning) eindelijk Santa Cruz uit.

De weg ernaar toe bleek een B-weg waar je niet zo hard kunt rijden. Vrij bochtig door glooiend landschap en langs velden met aardbeien, zover het oog kan kijken. Eenmaal bij de snelweg opnieuw oponthoud door een verkeerde afslag (en dus omrijden) en een enorme file vanwege werkzaamheden. Het zit ook allemaal niet mee.
Pas om half twee bereiken we het park. In tegenstelling tot het rustige westgedeelte bleek het hier hartstikke druk! Opnieuw wachten dus bij het visitor center om informatie in te winnen, daarna rap naar het begin van de trails. We hadden eigenlijk gepland om al rond 1 uur het park te verlaten, dus we lopen nu ernstig achter op schema. De planning om na de hike nog 3 uur te rijden laten we zo zoetjes aan maar varen.

Maar goed, mooie wandeling dat wel. Er zijn mensen aan het klimmen tegen de hoge rotsblokken. Ons pad voert juist tussen de rotsblokken door. De enorme keien van flatgebouw formaat steunen tegen- en op elkaar. Het pad loopt tussen de kiertjes door, een beetje grot-achtig. Het is allemaal even zoeken, want de routes staan niet duidelijk aangegeven. We zijn niet de enige, veel wandelaars kijken vertwijfeld om zich heen. Aan het eind bereiken we het reservoir, een klein stuwmeertje waar we wat rusten. Vanaf daar nemen we het pad weer terug naar de parkeerplaats. Onderweg blijkbaar toch een afslag gemist, we ontdekken het pas als we al bijna bij het pad van de andere kant van het park zijn! We vonden het al vreemd dat het toch nog zo ver was en dat er nog zo'n stijle klim kwam... Goed, het hele end dus weer terug, gelukkig alles bergafwaarts nu. Even na 4en staan we eindelijk weer bij de auto.
De geplande rit van 3 uur naar Bakersfield is definitief van de baan, we zullen iets anders moeten vinden. De weg na het park slingert nog meer als het stuk ervoor. Het landschap veranderd regelmatig van grassige heuvels naar kale rotsen. Niks aan dorpjes te bekennen, slechts een ranch af en toe.
Na een krappe 2 uur komen we eindelijk bij een gehucht, Coalinga. Daar zoeken we een slaapplekkie en wat te eten. Morgen zien we wel weer, hopelijk gaat alles dan wat soepeler ;)