Anders dan gedacht

Vandaag liep een beetje anders dan dat we in de planning hadden.
We zouden naar de Wahweap Hoodoos gaan, maar dat bleek ruim 9 mijl lopen (15km) en dat was wel een beetje teveel van het goede na de stevige tocht van gister en alles wat er nog gaat komen.
Dan maar de Cottonwood road op, een lange onverharde weg dwars door het Grand Staircase-Escalante National Monument heen. Daar zouden namelijk ook nog hoodoos (overgebleven zuilen na erosie, met een kap erop van een andere steensoort) te vinden zijn. Aangekomen op de plek en een wandeling verder, staan we aan een diepe afgrond. Er staan weliswaar een aantal hoodoos onder ons, maar daar kunnen we niet bijkomen.
Verder dan maar weer op de Cottonwood road.

De volgende stop is Yellow Rock, een grote gele rots (jaja!) in een omgeving van rood/wit gesteente. We zoeken hoe we de rivier het beste kunnen oversteken. Op de kaart staat nogal een flinke omweg, het lijkt erop of we een veel snellere shortcut hebben gevonden! Maar dan loopt ons pad dood tegen de steile, hoge rotswanden. Toch maar braaf de route van de kaart volgen dus...
We blijken in de naastgelegen canyon een doorgang over de hoge rotsen te moeten trotseren. Het pad is ontzettend steil, vol met los grind en we moeten nog een heel stuk. Tot overmaat van ramp wakkert de storm opnieuw aan en doemen er dreigende wolken op. We besluiten voor de veiligheid te kiezen en onverrichter zaken terug te gaan naar de auto. Daar eten we eerst maar eens onze lunch achterop de pickup truck.

We gaan maar weer terug via de Cottonwood road naar de doorgaande weg. Een stukje verderop langs deze weg zouden opnieuw hoodoos te vinden moeten zijn. We slaan de Toadstool Hoodoos over want hoewel dat prachtig is, hebben we die 3 jaar geleden al bezichtigd. Aangekomen bij de locatie van de onbekende hoodoos blijkt wel waarom het er niet zo druk is. Er zijn grote eroderende rotswanden te zien, maar geen hoodoos!
We besluiten om dan toch maar de Toadstool Hoodoos aan te doen, dat is maar een klein stukje lopen en dan hebben we die dingen toch maar gezien vandaag.

En inderdaad, de Toadstool Hoodoos zijn nog net zo mooi als 3 jaar geleden! De dreigende lucht geeft het een dramatische achtergrond, maar waait gelukkig al gauw over. We lopen wat rond in het gebied, knuffelen her en der een hoodoo en gaan dan weer verder.

Ook op de planning voor vandaag stond Paria, een gebied waar fantastische rotskleuren te zien zouden moeten zijn. Het is een stuk van ruim 10km onverhard, maar de weg is goed te doen. Aangekomen bij Paria blijkt het inderdaad schitterend!!! Wat een kleurenpracht, onvoorstelbaar hoe zoiets kan bestaan! We dachten dat de foto's op internet bewerkt zouden zijn, maar het is écht zo mooi!
Toch nog tevreden met deze afsluiter rijden we de onverharde weg weer terug en nemen het asfalt naar Kanab, waar we overnachten.