Onweer

Nog voor zonsopgang worden we wakker. Stikdonker in de grot zeg! Het is koud buiten (11 graden), maar we willen toch graag de buitendouche uitproberen. Unieke ervaring wanneer het net licht begint te worden!

Daarna maken we ontbijt; geroosterd brood en roerei met paprika. Als we het tweede bakkie koffie drinken begint het te onweren. Houdt het dan nooit op?!? Afwachten maar…

Een goed uur later wordt het wat droger en besluiten we toch maar op pad te gaan. Voor vandaag had ik een wandeling in een paar kloven noordelijker gepland, misschien is het daar beter weer, dat kan hier per kloof verschillen.

Aangekomen in Las Tricias ziet het er somber uit. De paden zijn glibberig en vol plassen, dat gaat een lange tocht worden… Als we een kilometer onderweg zijn begint het opnieuw hard te regenen. Het pad blijkt ook niet echt begaanbaar meer zonder je enkels te breken, dus besluiten we de tocht af te blazen en druipen af naar de auto.

Nu zit ik toch wel een beetje stuk, op deze manier is het écht niet leuk meer. De trui is sinds de landing nog bijna niet uit geweest en nu we ook nog eens niet de “must-do” wandelingen van mijn lijstje niet kunnen doen heb ik er écht even genoeg van. De goedbedoelde cliché adviezen om er “maar het beste van te maken” heb ik nu al jaren aan moeten horen en nu is gewoon even de maat vol. Verdrietig besluiten we naar de westkust te rijden, misschien is het daar dan in ieder geval droog.

Op mijn lijstje voor morgen staat de piratenkloof, maar vooruit, we doen ‘m vandaag. Na de verovering van La Palma in 1493 door de Spanjaarden groeide de haven van Santa Cruz uit tot één van de 3 grootste ter wereld (!), alleen die van Sevilla en Antwerpen waren groter. De handel bloeide en alle schepen uit Amerika waren verplicht om hier aan te leggen en belasting te betalen. Dit alles trok uiteraard ook de nodige piraten.

In Tijarafe aangekomen is de lucht al wat lichter. Vanuit hier rijden we over een heel steil en smal betonpad naar de kust. Sommige mensen durven niet met de auto en gaan lopend. Maar pas op, het is 4km (enkele reis) en je daalt ruim 700m! En dat moet je natuurlijk ook weer terug lopen! Gelukkig durft Rob wel en is het vanaf de parkeerplaats nog maar 1km en 250m afdalen. En hier aan de kust schijnt zowaar de zon!

De piratenkloof is echt heel bijzonder! In een halve cirkel tegen- en in de steile rotswand zijn piepkleine vissershuisjes gemaakt. Het voelt echt als een compleet dorpje. Overal gangetjes en trappetjes en kleine houten bootjes. Kleine keukentjes, visnetten en natuurlijk een Maria-altaartje. De piraten waren vast vrome mannen ;). Mooie plek voor een picknick-lunch.

Als het op is en we zijn uitgekeken wandelen we rustig terug naar de auto. Vanuit daar rijden we terug naar Tijarafe, waar inmiddels ook de zon schijnt. Op een terrasje eten we nog een ijsje. De huis-papegaai Lolo laat zich graag kroelen! Omdat het in de kloof waar onze grot zich bevind waarschijnlijk nog wel regent blijven we de rest van de middag maar op het terras zitten.