Levada do Moinho

Misschien wel de allerlaatste wandeling vandaag (want morgen regent het mogelijk hard) en we gaan alweer op pad voordat het ontbijt buffet van het hotel geopend is. Deze wandeling is er eentje buiten de gedocumenteerde boekjes om. Toch willen we op tijd zijn, want op de internet sites waar deze route wél vermeldt staat, wordt gezegd dat je maar beter vroeg kunt komen omdat het aantal parkeerplekken beperkt is. Maar als we parkeren bij het kerkje van dit liefelijke dorpje in de heuvels zijn we auto nr.2.

De route begint achter de kerk, langs wat achtertuintjes en het is ook gelijk de rand van het dorp. Op de steile hellingen verbouwen de lokale bewoners dapper hun landje met suikerriet, aardappels en groente. Gekookte aardappels met groente is hier immers heel normaal (net als vis met banaan) en van de suikerriet wordt meestal rum gemaakt.

De wandeling leidt verder en verder het dorpje uit, dieper de kloof in. We blijven ons verbazen over hoe het mogelijk is dat men de irrigatie kanalen op dit soort onmogelijke plekken heeft aangelegd. Als we de eerste, min of meer droogstaande waterval passeren begint het te regenen. We wachten even het ergste af en lopen daarna weer verder. Het gaat een beetje op en meer met miezer en echte regen, maar op een gegeven moment komt het toch best flink naar beneden. We schuilen onder wat overhangende bomen samen met en Duitse toeriste, de eerste persoon die we tegenkomen. Een Frans stel, uitgedost in regenpak komt ook aanzetten, maar banjert door.

Na een kwartiertje kan-ie wel weer en gaan we verder. Omdat dit geen officiële route is lopen we vaak op de betonnen levada rand langs de afgrond. Hekjes staan er hier niet zoveel. Maar uiteindelijk is ons doel in zicht, de Nova waterval! Een schitterende waterval in het hoefijzer-vormige einde van de kloof, met het pad samen met de levada achter de waterval langs. We genieten van het prachtige zicht op de waterval wanneer we ons 10uurtje opeten: bolo de coco. Een Madeiriaans zoet broodje (soort duivekater) met een toef zachte kokosmacroon erop. Alle brood heet hier bolo en het is allemaal even lekker.

Dan nemen we afscheid van het uitzicht en beginnen we aan de terugtocht. Deze wandeling is één van de weinige rondwandelingen, waar je dus niet via dezelfde route terugloopt. Het retourpad blijkt een stuk hoger tegen de helling te liggen, het pad van de heenweg zien we geregeld een eind onder ons.Toch beide met de levada!

Wanneer we uiteindelijk terugkomen bij het kerkje, blijkt het ook hier weer een goede keuze te zijn geweest op vroeg te beginnen: alles staan nu bomvol met auto’s!

Terug richting ons hotelletje doen we nog even het kustplaatje Ribeira Brava aan, maar behalve wat souvenierswinkeltjes is er niet veel te beleven. De middag spenderen we daarom maar weer lezend bij het zwembad, al is het hoofdzakelijk bewolkt en miezert het af en toe. Toch genieten we nog even van het laatste restje vakantie!