Tikal

Hier hadden we zin in! Vandaag is het zover, de dag is aangebroken dat we de opgraving van de grote Maya stad Tikal gaan bekijken! In alle vroegte staan we op, want we worden om 4:20u in de ochtend opgepikt door de gids voor de Sunrise-tour. Wakker worden is hier niet moeilijk, want het geluid van de brulapen in de ochtend is magisch! En inderdaad Jeanne: even een hele grote spin weggewerkt uit de badkamer, hij zat gelukkig niet in mijn schoen ;)

Het is natuurlijk nog pikdonker als we beginnen aan de 45min wandeling naar Tempel IV, vanwaar we de zonsopkomst gaan zien. Alleen het geluid van de krekels en de brulapen verstoren de stilte. Eenmaal bovenop de tempel wachten we af… De geluiden zijn nog altijd geweldig! Langzaam aan ontwaakt de jungle. De krekels maken plaats voor het gekwetter van papegaaien en in een boom een eindje voor ons ontwaakt een toekan. Wanneer uiteindelijk de zon opkomt hangt er helaas dichte nevel waardoor van het uitzicht weinig overblijft, maar de geluiden hebben heel veel goedgemaakt.

Dan gaan we het park ontdekken. De gids spreekt helaas nogal gebrekkig Engels, maar wij zijn leergierig en vragen veel. Uiteindelijk zijn we er toch achter gekomen dat de bouwwerken dateren van ~100 v.Chr. tot ~800 n.Chr. Iedere nieuwe koning liet weer een nieuwe tempel neerzetten, daarom zijn het er zoveel. In de hoogtijdagen woonden er zo’n 150.000 mensen in Tikal, de koninklijke familie in stenen bouwwerken, het plebs in houten huisjes daaromheen. Uiteindelijk zijn de Maya’s door eigen toedoen uitgestorven. Ze hadden zoveel jungle gekapt dat het klimaat daardoor veranderde. Het zorgde voor grote droogte en daarmee voedsel schaarste, waardoor de hele beschaving dus ten onder ging. Goh, ik krijg het vermoeden dat we daar maar weinig van hebben geleerd…

De tour is ten einde en we zijn weer het hele eind terug gelopen zodat we worden afgezet bij het hotel. Inmiddels is het 9:30u en we kunnen gelukkig nog ontbijten, we lusten ondertussen wel wat. Na de welverdiende pauze trekken we er om 11:00 weer op uit om op eigen houtje de rest te gaan ontdekken. Alle nevel is inmiddels opgetrokken en de zon schijnt uitbundig. We kiezen ervoor om niet naar de Grand Plaza te gaan, deze “hoofdattractie” is op dit uur reuze druk. Nee, we wandelen op een doodstil pad achterin het park. De jaguars spotten we helaas niet, maar wel een prachtige specht, lange rijen mieren, slingerapen en aardig wat vogels. Vooral de stilte bevalt ons wel. Wanneer we bij de mooie Tempel V aankomen wordt er net een hippie achtige ceremonie afgesloten, maar daardoor hangt er een mooie serene sfeer. We dwalen nog verder rond en beklimmen van alles. Ha, de “Lost World” (Mundo Perdido) hebben we ook (terug)gevonden en uiteraard beklommen. Op de terugweg doen we de Grand Plaza nog even aan om mooie foto’s met de blauwe lucht te kunnen maken. De drukte valt nu mee.

Eenmaal weer in het hotel kunnen we weer even uitrusten terwijl we op de gids voor de Sunset-tour wachten. Hij is 1,5 uur te laat maar daar kijken we niet meer van op. Het is dezelfde gids als vanmorgen en hij had al gezegd dat hij er om 14:30u zou zijn. Omdat op ons ticket een aanvang om 13:00u stond hadden we gehoopt op een andere (betere) gids, maar we zullen het dus met deze moeten doen. Hij doet aardig zijn best hoor, maar we leren niet veel nieuws.

Maar op de tempels raken we in ieder geval niet uitgekeken, het uitzicht over de jungle blijft adembenemend. Wanneer we de laatste piramide van de “Lost World” beklimmen bekijken we in stilte de zonsondergang. Een magische afsluiter om de brulapen nog één keer te horen en daarna de jungle-geluiden te horen weg-ebben.

Onder begeleiding van de krekels lopen we terug naar het hotel waar we eindelijk om 19:00u neerploffen voor het avondeten, na 33.000 stappen klimmen en klauteren (bijna net zoveel als de vulkaan!). Uitgeput maar met een schitterende ervaring rijker liggen we al om 20:30u in bed!