Vereda Do Larano

We worden deze ochtend wakker met nog steeds stijve benen. Misschien nog wel stijver dan gisteren. Maar goed, dat lopen we er wel weer uit vandaag ;) Eerst maar eens ontbijten, dat zit er in dit boerderijtje bij in dus we hoeven niets zelf te maken. Alleen maar opeten.

Dan starten we de dag met de rit naar het startpunt van de wandeling van vandaag. Maar vóór het zover is doen we eerst onderweg een aantal uitzichtpunten aan met een prachtig uitzicht op de Penha d’Águia, een grote rotsformatie aan de kust die wel wat weg heeft van de tafelberg.

We zien hem vanaf verschillende punten, iedere keer weer spectaculair. Totdat we er uiteindelijk voorbij zijn gereden en het weggetje inslaan naar het begin van de wandeling van vandaag: Vereda do Larano. Dit is geen (officiële) PR-route en dus niet bekend bij het grote publiek en daarom lekker rustig. Maar zeker niet minder mooi! De kustwandeling leidt namelijk door bossen langs dramatische kliffen. Eerst is het een beetje dennen-achtige vegetatie, later verandert het in meer jungle en ook eucalyptus bos. We horen regelmatig vogels en als we ergens even stilstaan om wat te drinken zien we overal beweging in de bomen. Het blijken Madeira vinken en Madeira goudhaantjes te zijn. De meeste zijn te vlug om gefotografeerd te worden, maar het is wel een leuk gezicht, vooral ook omdat ze zeker niet schuw zijn.

Vanaf de open stukken hebben we schitterend uitzicht op de Atlantische Oceaan. De rotsen zijn hier slechts begroeid met wat struikjes en rotsplantjes. Het weer zit ons ook mee: wederom halfbewolkt, droog en warm. Als we aan het eindpunt van onze wandeling aankomen bij Boca do Risco is het tijd om even pauze te houden en onze lunch op te eten. We genieten ondertussen van het uitzicht vanaf deze rotspunt, de beentjes bungelen boven de afgrond.

De terugtocht is weer 5km langs precies dezelfde route, maar dat is geen straf. In omgekeerde richting heb je namelijk weer een heel ander uitzicht!

Eenmaal terug bij de auto rijden we naar het standje voor een welverdiend ijsje. Op maandag zijn hier veel museums en andere zaken dicht, dus het kustplaatsje doet daarom verder slaperig aan.Een omaatje sloft door de staat, de vuilnisman doet zijn rondje en twee nonnetjes lopen naar de kerk.

Terug in onze “hometown” Santana nemen we nog een kijkje bij de Casas típicas, oftewel de typische huisjes in de A-vorm met een rieten dak en traditioneel in rood-wit-blauwe kleuren. Andersom mag ook ;) Een beetje de Zaanse Schans van Madeira. In ieder huisje wordt iets typisch voor de regio verkocht: Madeira wijn, typische koekjes van rietsuiker (groeit hier veel), handgewoven kleedjes en uiteraard bloemen. Bij dit laatste huisje tikken we wat zaden en bollen op de kop voor o.a. Heliconia’s en Strelitia’s (paradijsvogel bloemen), we zijn benieuwd wat daar thuis van terecht gaat komen!