Lava en ijs

Kirkjubaejarklaustur - Lambastadir

Vanuit Kirkjubaejarklaustur reden we eerst door de lavavelden van de Laki vulkaan. Hoewel de vulkaan meer dan 40km verderop is zijn zie je de lavavelden zover je kunt kijken. Wat een uitbarsting moet dat zijn geweest! Het was dan ook niet voor niets de meest dodelijke uit de IJslandse geschiedenis en heeft destijds (1783) het klimaat op het westelijk halfrond drastisch beïnvloed, zelfs tot in Europa, Rusland en China. Het is nu een prachtig gezicht, de lava is met een dikke laag mos begroeid, soms wel 50cm dik!
Vervolgens rijden we langs Vík, waar we naar het zuidelijkste puntje van IJsland lopen. Er is een mooi zwart zandstrand en rotsen in de zee. We zien veel vogels, voornamelijk meeuwen, sternen en puffins. De laatste zijn helaas al klaar met broeden, we kunnen dit keer geen nestjes meer ontdekken. Uit uitzicht is wel erg mooi en we kijken een poosje naar hoe het water tegen de rosten beukt.
Daarna rijden we naar de Sólheimajökull gletsjer waar we een gletsjer wandeling hebben geboekt. Hoewel soms koud, heeft het weer ons tot nu toe erg meegezeten, maar richting de gletsjer ziet het er erg dreigend uit. Donkere, laaghangende wolken pakken zich samen. Dan blijkt de weg zich vlak voor de grauwe lucht af te buigen en komen we bij de gletsjer. Omdat er een paar dagen geleden opeens een nieuwe scheur in de gletsjer is gekomen is het beginstuk niet meer stabiel en heeft de gids een andere route voor ons. Het is dan wel langer lopen naar het opstappunt (45 minuten heen en terug), maar de duur van de tour is daardoor verdubbeld. We krijgen stijgijzers aangemeten en een icepick mee en beginnen de tocht. Vlak voor de gletsjer binden we alles onder, en daar gaan we! Het is geweldig om op het ijs te lopen! Je moet soms een beetje stampen om je goed in het ijs vast te zetten, maar daardoor is het niet glad. De gids vertelt van alles en beantwoord geduldig onze vele vragen. Hij brengt ons langs riviertjes en kloven en laat ons een meetpunt zien. De gletsjer wordt helaas heel snel kleiner, ongeveer 50m per jaar korter en 35m per jaar lager. Waar we op dat moment staan was 3 maanden geleden 7,5 meter hoger! Wel een beetje deprimerend, maar we genieten zolang het kan. Dan is het weer tijd om terug te gaan. Om een uur of vijf staan we weer bij de auto.
We rijden vervolgens over de ringweg langs de Eyjafjallajökull, de vulkaan die ons in 2010 bijna aan de grond hield vanuit Amerika. Helaas is er van de vulkaan niet veel te zien, hij zit onder een gletsjer en heeft niet de typische kegelvorm. Ook is het informatiecentrum al dicht, jammer!
We rijden daarom maar verder om de watervallen Skógafoss en Seljalandsfoss aan te doen. Bij de laatste kun je achter de waterval langs lopen en dat doen we natuurlijk, al worden we wel nat van het stuifwater.
Vervolgens rijden we door naar Lambastadir, waar we overnachten, en checken in. We zetten onze tassen in de kamer en rijden naar Selfoss, een wat grotere plaats 7km verderop waar we een heerlijke hamburger eten.
Terug in de guesthouse zoeken we de foto's nog even uit en gaan dan niet al te laat naar bed.