Verslagen door De Muur

We staan zoals gebruikelijk weer op tijd op, maar de lucht blijkt grauw en het regent ook behoorlijk. We raadplegen onze weer-goden (apps) en zien dat het na het middaguur beter wordt; harde wind, maar wel met een beetje zon. Daarom besluiten we het in de ochtend rustig aan te doen. Rond een uur of 11 vertrekken we eerst naar Leknes om een bakkertje op te zoeken. Gezellige koffietentjes, restaurantjes of andere toeristenvermaak hebben we hier nog niet of nauwelijks gezien. We treffen gelukkig een bakkertje met verse kaneelbroodjes en koffie.

Daarna vervolgen we onze weg naar Uttakleiv beach om de berg Veggen (=De Muur) van 486 m te beklimmen. Het zonnetje is er inderdaad bij gekomen dus we zijn vol goede moed. We struikelen gelijk al een beetje omdat het beginpunt lastig te vinden is, maar uiteindelijk zien we gelukkig een geitenpaadje. Al snel gaat dat over in een steile helling waar we moeten klimmen over stenen en modder, op een haast onzichtbaar pad. Hmmm, dit beloofd wat voor de terugweg… Maar goed, we ploeteren verder en bereiken het zadel tussen Veggen en de naastgelegen berg Mannen. Er licht een bergmeertje tussen. Erg mooi maar de wind blijkt ook hard tussen deze 2 bergen door te gieren. Even twijfelen we, maar we besluiten toch om door te zetten en het ultra steile stuk naar de top te beklimmen. Wat volgt is meer klim-en klauterwerk, meer modder, en af en toe moet je je aan het gras en de hei optrekken zo steil is het. Het heeft meer weg van bergbeklimmen dan van wandelen. Vlak onder de top wordt het allemaal nog smaller en steiler en de wind blaast ons bijna van de berg. Hoewel het uitzicht op Uttakleiv beach aan de ene kant, en Haukland beach aan de andere kant verschrikkelijk lonken, besluiten we ons voor de veiligheid maar gewonnen te geven aan “De Muur”. Jammer maar je kan niet altijd 6 gooien.

De terugweg is uiteraard net zo steil als heen, maar we weten ons te redden. Voetje voor voetje, langzaam en beheerst, het valt ons alleszins mee. En we overleven het, dat is het belangrijkste.

Via de éénbaans-tunnel door de berg (waar we prompt in z’n achteruit moeten voor de stadsbus) bereiken we Haukland beach. Het strand is uitgeroepen tot het mooiste strand van Europa (Lonely Planet, 2023) dus dé uitgelezen locatie om nog een vinkje van mijn bucket list af te werken: zwemmen binnen de poolcirkel. Gek dat er nou niet echt kleedhokjes zijn ;) maar ik ga ervoor! Ik kan me vandaag toch niet 2x laten verslaan! En met een zeewater temperatuur van 11 graden is dat ongeveer hetzelfde als de buitentemperatuur van vandaag. Toch voelt het in je badpak best wat frisser aan maar ik ben blij dat ik het heb gedaan!

Eenmaal terug in Leknes, de grootste plaats in de buurt van ons huisje, belonen we onszelf met wat lekkers. Op dit uur (maar op ieder uur van de dag...) is het tankstation de meest bruisende plek, maar de koffie met een reuze kokosbol (soort negerzoen) smaken overheerlijk!